ADHD (attention-deficit/hyperactivity disorder) is een aan het diagnostisch handboek DSM ontleende benaming voor een cluster van symptomen. Kenmerkend is een aanhoudend patroon van impulsief gedrag, onoplettendheid en/of hyperactiviteit. (bron: (11))
ADHD is als letterwoord zo goed ingeburgerd, dat we ons nauwelijks kunnen herinneren wat het precies betekent. In het Nederlands spreken we van een ‘aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit’.
ADHD is geen modeverschijnsel. Het is een neurobiologisch bepaalde stoornis. Het heeft te maken met een biologisch ‘anderszijn’ op niveau van de hersenen. Dit ‘anderszijn’ uit zich via het gedrag. ADHD is een ontwikkelingsstoornis met als belangrijkste gedragskenmerken onoplettendheid, hyperactiviteit en impulsiviteit. Deze kenmerken zijn in die mate aanwezig dat het functioneren thuis, op school of op het werk en voor een periode van minstens zes maanden, er ernstig onder gaat lijden.
Niet iedereen met ADHD is hetzelfde. Sommigen zijn vooral onoplettend, anderen zijn vooral hyperactief of impulsief en nog anderen hebben last van zowel onoplettendheid als van impulsiviteit en hyperactief gedrag. In de vakliteratuur wordt gesproken van 3 beelden van ADHD. Deze beelden verwijzen naar de symptomen die bij die persoon het meest op de voorgrond komen:
– Overwegend onoplettend beeld: gekend als ADD
– Gecombineerd beeld
– Overwegend hyperactief/impulsief beeld
Het overwegend onoplettend en het gecombineerd beeld komen het meeste voor. In de praktijk stellen we vast dat men vaak denkt dat ADD en ADHD totaal verschillende stoornissen zijn. Dit is niet helemaal juist. ADD is een variant of beeld van de stoornis ADHD. (bron: (1))